Bugün sokaklarda herkes doların artışını konuşuyordu.

Yarın sabah neye uyanacağız bilmiyoruz.

Bir genç yanındaki arkadaşına "Keşke harçlığımla dolar alsaydım" diyordu.

Bu çocukların hayallerini bunun üzerine kurgulamaktan hala sıkılmıyorsunuz, değil mi?

Neymiş; soğan ekmek yiyecekmişiz güvenliğimizden kimseye taviz vermeyecekmişiz.

4 yıl okulunu okudum, 28 yıl finans sektöründe dirsek çürüttüm, bu konunun kitabını yazdım derken iki kere düşünürüm.

Çünkü finansal piyasalar engin bir denizdir.

Ülkenin dış borçlarının bu kadar yükseldiği, üstelik de daha yüksek faizle borçlanmaya devam ettiğimiz şu günlerde bir ekonomik model deniyoruz diye merkez bankası faiz oranlarının ısrarla indirilmesi intihardır.

Tüketici güven endeksinin 200 üzerinden ortalama 90-100 olduğu geçmiş yıllardan şu an için 70’ler seviyesine gerilediğini görüyoruz.

Bu şu demek; hanelerde yapılan geleceğe ilişkin anketler toplumun ümitsizliğini ortaya koyuyor.

Durumumuz hiç iç açıcı değil. Her geçen saat fakirleşiyoruz. Halk ümitsiz.

Piyasalardaki bu kaygan zeminden dolayı reel sektörün ciddi zararı var.

Daha az yatırım, daha az üretim ve pek çok şirket iflası.

Gıda krizi geliyor, beraberinde toplumsal krize sebep olacak.

Bugün bütün bunları konuşurken asıl bugünkü kur artışının etkisini daha önümüzdeki aylarda kademeli olarak göreceğiz.

Ülkeyi yönetemiyorsunuz. Artık seçim vaktidir.