Yitik bir dönemdeyiz dostlar! Sorgulamanın olmadığı, cahilliğin prim yaptığı bir dönem bu...

Yine yanıyor ormanlarımız! Yüzyıllarca yıl yaşamış ağaçlar, eksik kalmış yaşamlar; kuşlar, kaplumbağalar, sincaplar, geyikler, atlar, ayılar, ağaçkakanlar, börtü - böcek, keçiler, kirpiler, tavşanlar, karıncalar, her türlü can, her türlü hayvan - haşarat yanıyor...

Datça, Çeşme yanıyor...

Ciğerlerimiz kavruluyor...

Bencilliğin tavan yaptığı, güce tapan omurgasızların bir pıtrak başı gibi çoğaldığı, yaşanılanların göz ardı edildiği, yarım kalmışlıkların sineye çekildiği bir dönem bu...

Öyle bir dönem ki bu içinde yaşadığımız; yaşantımız arada kalmış, umutlarımız Araf'a çıkmış. Önümüze sunulan çözümsüz tercihlerimizin sınırları, üç kuruşluk takım elbiselerin emirleri altında çizilmiş...

Ve anladık ki; alnımıza yazılan kara bir yazı değil, hayâllerimizin de ötesinde, yükümlülüklerimiz ve çaresizliklerimizmiş...

Görmekten ve duymaktan; paylaşmaktan ve dokunmaktan utanılan zamanlar içindeyiz...

Kimin umurunda; kırılmış milyon kere kalbimiz ve dağılmış, zamana ayak uyduramayan hassas yüreğimiz...

Makamından eksiğine, gazel okumuşlar bize hep devlet büyüklerimiz...

Ortalık hep talan; ortalık, yalan dolan...

Bitiyor bu cehalet dönemi; bitiyor etkin olmayanların yetkin olduğu, pişkinliğin bu kadar makbul olduğu hırsızlık dönemi. Geliyoruz, ülkemin gözü aydın! Geliyoruz dostlar, insanlarımız! Kavgamızı mücadelemizi ortak ettiğimiz; acısını bal eylediğimiz, sevincini düğün ettiğimiz insanlarımız...

Ve sizler! Gidiyorsunuz artık! Koca koca, karar mercii, hükmeden büyükler; itinayla önümüze çektiğiniz barikatlar ve artık iflas eden algı yönetiminiz, mutlu yaşamamıza hep engel oldular...

Film bitti! Buraya kadarmış! Yaklaşıyor, an be an beklenen son...

Ardında dikili bir taşı bile olmayan; boyunuzca bir mezar bıraktığınız, hayat denen bu illüzyon...